| | | | | | |
|
اگر تو عاشقی غم را رها کن |
|
عروسی بین و ماتم را رها کن |
|
|
تو دریا باش و کشتی را برانداز |
|
تو عالم باش و عالم را رها کن |
|
|
چو آدم توبه کن وارو به جنت |
|
چه و زندان آدم را رها کن |
|
|
برآ بر چرخ چون عیسی مریم |
|
خر عیسی مریم را رها کن |
|
|
وگر در عشق یوسف کف بریدی |
|
همو را گیر و مرهم را رها کن |
|
|
وگر بیدار کردت زلف درهم |
|
خیال و خواب درهم را رها کن |
|
|
نفخت فیه من روحی رسیدهست |
|
غم بیش و غم کم را رها کن |
|
|
مسلم کن دل از هستی مسلم |
|
امید نامسلم را رها کن |
|
|
بگیر ای شیرزاده خوی شیران |
|
سگان نامعلم را رها کن |
|
|
حریصان را جگرخون بین و گرگین |
|
گر و ناسور محکم را رها کن |
|
|
بر آن آرد تو را حرص چو آزر |
|
که ابراهیم ادهم را رها کن |
|
|
خمش زان نوع کوته کن سخن را |
|
که الله گو اعلم را رها کن |
|
|
چو طالع گشت شمس الدین تبریز |
|
جهان تنگ مظلم را رها کن |
|