| | | | | | |
|
اگر تو مست شرابی چرا حشر نکنی |
|
وگر شراب نداری چرا خبر نکنی |
|
|
وگر سه چار قدح از مسیح جان خوردی |
|
ز آسمان چهارم چرا گذر نکنی |
|
|
از آن کسی که تو مستی چرا جدا باشی |
|
وز آن کسی که خماری چرا حذر نکنی |
|
|
چو آفتاب چرا تو کلاه کژ ننهی |
|
ز نور خود چو مه نو چرا کمر نکنی |
|
|
چو آفتاب جمال قدیم تیغ زند |
|
چو کان لعل چرا جان و دل سپر نکنی |
|
|
وگر چو نای چشیدی ز لعل خوش دم او |
|
چرا چو نی تو جهان را پر از شکر نکنی |
|
|
وگر چو ابر تو حامل شدی از آن دریا |
|
چرا چو ابر زمین را پر از گهر نکنی |
|
|
ز گلشن رخ تو گلرخان همیجوشند |
|
چرا چو حیز و محنث نهای نظر نکنی |
|
|
نگر به سبزقبایان باغ کمدهاند |
|
به سوی شاه قبابخش چون سفر نکنی |
|
|
چو خرقه و شجره داری از بهار حیات |
|
چرا سر دل خود جلوه چون شجر نکنی |
|
|
چو اعتبار ندارد جهان بر درویش |
|
به بزم فقر چرا عیش معتبر نکنی |
|