| | | | | | |
|
اگر مرا تو نخواهی دلم تو را نگذارد |
|
تو هم به صلح گرایی اگر خدا بگمارد |
|
|
هزاران عاشق داری به جان و دل نگرانت |
|
که تا سعادت و دولت که را به تخت برآرد |
|
|
ز عشق عاشق مفلس عجب فتند لیمان |
|
که آنچ رشک شهان شد گدا امید چه دارد |
|
|
عجب مدار ز مرده که از خدا طلبد جان |
|
عجب مدار ز تشنه که دل به آب سپارد |
|
|
عجب مدار ز کوری که نور دیده بجوید |
|
و یا ز چشم اسیری که اشک غربت بارد |
|
|
ز بس دعا که بکردم دعا شدست وجودم |
|
که هر که بیند رویم دعا به خاطر آرد |
|
|
سلام و خدمت کردم مرا بگفت که چونی |
|
مهم مس چه برآید چو کیمیا نگذارد |
|
|
چگونه باشد صورت به وفق فکر مصور |
|
چگونه میشود انگور گر کفش نفشارد |
|