| | | | | | |
|
اگر نه عاشق اویم چه میپویم به کوی او |
|
وگر نه تشنه اویم چه میجویم به جوی او |
|
|
بر این مجنون چه میبندم مگر بر خویش میخندم |
|
که او زنجیر نپذیرد مگر زنجیر موی او |
|
|
ببر عقلم ببر هوشم که چون پنبهست در گوشم |
|
چو گوشم رست از این پنبه درآید های هوی او |
|
|
همیگوید دل زارم که با خود عهدها دارم |
|
نیاشامم شراب خوش مگر خون عدوی او |
|
|
دلم را میکند پرخون سرم را پرمی و افیون |
|
دل من شد تغار او سر من شد کدوی او |
|
|
چه باشد ماه یا زهره چو او بگشود آن چهره |
|
چه دارد قند یا حلوا ز شیرینی خوی او |
|
|
مرا گوید چرا زاری ز ذوق آن شکرباری |
|
مرا گوید چرا زردی ز لاله ستان روی او |
|
|
مرا هر دم برانگیزی به سوی شمس تبریزی |
|
بگو در گوش من ای دل چه میتازی به سوی او |
|