| | | | | | |
|
اگر چه شرط نهادیم و امتحان کردیم |
|
ز شرطها بگذشتیم و رایگان کردیم |
|
|
اگر چه یک طرف از آسمان زمینی شد |
|
نه پاره پاره زمین را هم آسمان کردیم |
|
|
اگر چه بام بلندست آسمان مگریز |
|
چه غم خوری ز بلندی چو نردبان کردیم |
|
|
پرت دهیم که چون تیر بر فلک بپری |
|
اگر ز غم تن بیچاره را کمان کردیم |
|
|
اگر چه جان مدد جسم شد کثیفی یافت |
|
لطافتش بنمودیم و باز جان کردیم |
|
|
اگر تو دیوی ما دیو را فرشته کنیم |
|
وگر تو گرگی ما گرگ را شبان کردیم |
|
|
تو ماهیی که به بحر عسل بخواهی تاخت |
|
هزار بارت از آن شهد در دهان کردیم |
|
|
اگر چه مرغ ضعیفی بجوی شاخ بلند |
|
بر این درخت سعادت که آشیان کردیم |
|
|
بگیر ملک دو عالم که مالک الملکیم |
|
بیا به بزم که شمشیر در میان کردیم |
|
|
هزار ذره از این قطب آفتابی یافت |
|
بسا قراضه قلبی که ماش کان کردیم |
|
|
بسا یخی بفسرده کز آفتاب کرم |
|
فسردگیش ببردیم و خوش روان کردیم |
|
|
گر آب روح مکدر شد اندر این گرداب |
|
ز سیلها و مددهاش خوش عنان کردیم |
|
|
چرا شکفته نباشی چو برگ می لرزی |
|
چه ناامیدی از ما که را زیان کردیم |
|
|
بسا دلی که چو برگ درخت می لرزید |
|
به آخرش بگزیدیم و باغبان کردیم |
|
|
الست گفتیم از غیب و تو بلی گفتی |
|
چه شد بلی تو چون غیب را عیان کردیم |
|
|
پنیر صدق بگیر و به باغ روح بیا |
|
که ما بلی تو را باغ و بوستان کردیم |
|
|
خموش باش که تا سر به سر زبان گردی |
|
زبان نبود زبان تو ما زبان کردیم |
|