| | | | | | |
|
ایا نور رخ موسی مکن اعمی صفورا را |
|
چنین عشقی نهادستی به نورش چشم بینا را |
|
|
منم ای برق رام تو برای صید و دام تو |
|
گهی بر رکن بام تو گهی بگرفته صحرا را |
|
|
چه داند دام بیچاره فریب مرغ آواره |
|
چه داند یوسف مصری غم و درد زلیخا را |
|
|
گریبان گیر و این جا کش کسی را که تو خواهی خوش |
|
که من دامم تو صیادی چه پنهان صنعتی یارا |
|
|
چو شهر لوط ویرانم چو چشم لوط حیرانم |
|
سبب خواهم که واپرسم ندارم زهره و یارا |
|
|
اگر عطار عاشق بد سنایی شاه و فایق بد |
|
نه اینم من نه آنم من که گم کردم سر و پا را |
|
|
یکی آهم کز این آهم بسوزد دشت و خرگاهم |
|
یکی گوشم که من وقفم شهنشاه شکرخا را |
|
|
خمش کن در خموشی جان کشد چون کهربا آن را |
|
که جانش مستعد باشد کشاکشهای بالا را |
|