دیوان شمس/اینک آن مرغان که ایشان بیضه‌ها زرین کنند

by مولوی

	اینک آن مرغان که ایشان بیضه‌ها زرین کنند			کره تند فلک را هر سحرگه زین کنند
	چون بتازند آسمان هفتمین میدان شود			چون بخسپند آفتاب و ماه را بالین کنند
	ماهیانی کاندرون جان هر یک یونسیست			گلبنانی که فلک را خوب و خوب آیین کنند
	دوزخ آشامان جنت بخش روز رستخیز			حاکمند و نی دعا دانند و نه نفرین کنند
	از لطافت کوه‌ها را در هوا رقصان کنند			وز حلاوت بحرها را چون شکر شیرین کنند
	جسم‌ها را جان کنند و جان جاویدان کنند			سنگ‌ها را کان لعل و کفرها را دین کنند
	از همه پیداترند و از همه پنهان ترند			گر عیان خواهی به پیش چشم تو تعیین کنند
	گر عیان خواهی ز خاک پای ایشان سرمه ساز			زانک ایشان کور مادرزاد را ره بین کنند
	گر تو خاری همچو خار اندر طلب سرتیز باش			تا همه خار تو را همچون گل و نسرین کنند
	گر مجال گفت بودی گفتنی‌ها گفتمی			تا که ارواح و ملایک ز آسمان تحسین کنند