| | | | | | |
|
این جا کسی است پنهان دامان من گرفته |
|
خود را سپس کشیده پیشان من گرفته |
|
|
این جا کسی است پنهان چون جان و خوشتر از جان |
|
باغی به من نموده ایوان من گرفته |
|
|
این جا کسی است پنهان همچون خیال در دل |
|
اما فروغ رویش ارکان من گرفته |
|
|
این جا کسی است پنهان مانند قند در نی |
|
شیرین شکرفروشی دکان من گرفته |
|
|
جادو و چشم بندی چشم کسش نبیند |
|
سوداگری است موزون میزان من گرفته |
|
|
چون گلشکر من و او در همدگر سرشته |
|
من خوی او گرفته او آن من گرفته |
|
|
در چشم من نیاید خوبان جمله عالم |
|
بنگر خیال خوبش مژگان من گرفته |
|
|
من خسته گرد عالم درمان ز کس ندیدم |
|
تا درد عشق دیدم درمان من گرفته |
|
|
تو نیز دل کبابی درمان ز درد یابی |
|
گر گرد درد گردی فرمان من گرفته |
|
|
در بحر ناامیدی از خود طمع بریدی |
|
زین بحر سر برآری مرجان من گرفته |
|
|
بشکن طلسم صورت بگشای چشم سیرت |
|
تا شرق و غرب بینی سلطان من گرفته |
|
|
ساقی غیب بینی پیدا سلام کرده |
|
پیمانه جام کرده پیمان من گرفته |
|
|
من دامنش کشیده کای نوح روح دیده |
|
از گریه عالمی بین طوفان من گرفته |
|
|
تو تاج ما وآنگه سرهای ما شکسته |
|
تو یار غار وآنگه یاران من گرفته |
|
|
گوید ز گریه بگذر زان سوی گریه بنگر |
|
عشاق روح گشته ریحان من گرفته |
|
|
یاران دل شکسته بر صدر دل نشسته |
|
مستان و میپرستان میدان من گرفته |
|
|
همچو سگان تازی میکن شکار خامش |
|
نی چون سگان عوعو کهدان من گرفته |
|
|
تبریز شمس دین را بر چرخ جان ببینی |
|
اشراق نور رویش کیهان من گرفته |
|