| | | | | | |
| |
این چنین پابند جان میدان کیست |
|
ما شدیم از دست این دستان کیست |
|
| |
عشق گردان کرد ساغرهای خاص |
|
عشق می‌داند که او گردان کیست |
|
| |
جان حیاتی داد کوه و دشت را |
|
ای خدایا ای خدایا جان کیست |
|
| |
این چه باغست این که جنت مست اوست |
|
وین بنفشه و سوسن و ریحان کیست |
|
| |
شاخ گل از بلبلان گویاترست |
|
سرو رقصان گشته کاین بستان کیست |
|
| |
یاسمن گفتا نگویی با سمن |
|
کاین چنین نرگس ز نرگسدان کیست |
|
| |
چون بگفتم یاسمن خندید و گفت |
|
بیخودم من می‌ندانم کان کیست |
|
| |
می‌دود چون گوی زرین آفتاب |
|
ای عجب اندر خم چوگان کیست |
|
| |
ماه همچون عاشقان اندر پیش |
|
فربه و لاغر شده حیران کیست |
|
| |
ابر غمگین در غم و اندیشه است |
|
سر پرآتش عجب گریان کیست |
|
| |
چرخ ازرق پوش روشن دل عجب |
|
روز و شب سرمست و سرگردان کیست |
|
| |
درد هم از درد او پرسان شده |
|
کای عجب این درد بی‌درمان کیست |
|
| |
شمس تبریزی گشاده‌ست این گره |
|
ای عجب این قدرت و امکان کیست |
|
