| | | | | | |
|
ایها الساقی ادر کأس الحمیا نصف من |
|
ان عشقی مثل خمر ان جسمی مثل دن |
|
|
مطربا نرمک بزن تا روح بازآید به تن |
|
چون زنی بر نام شمس الدین تبریزی بزن |
|
|
نام شمس الدین به گوشت بهتر است از جسم و جان |
|
نام شمس الدین چو شمع و جان بنده چون لگن |
|
|
مطربا بهر خدا تو غیر شمس الدین مگو |
|
بر تن و جان وصف او بنواز تن تن تن تنن |
|
|
نام شمس الدین چو شمعی همچو پروانه بسوز |
|
پیش آن چوگان نامش گوی جان را درفکن |
|
|
تا شود این جان تو رقاص سوی آسمان |
|
تا شود این جان پاکت پرده سوز و گام زن |
|
|
شمس دین و شمس دین و شمس دین می گو و بس |
|
تا ببینی مردگان رقصان شده اندر کفن |
|
|
مطربا گر چه نیی عاشق مشو از ما ملول |
|
عشق شمس الدین کند مر جانت را چون یاسمن |
|
|
یک شبی تا روز دف را تو بزن بر نام او |
|
کز جمال یوسفی دف تو شد چون پیرهن |
|
|
ناگهان آن گلرخم از گلستان سر برزند |
|
پیش آن گل محو گردد گلستانهای چمن |
|
|
لالهها دستک زنان و یاسمین رقصان شده |
|
سوسنک مستک شده گوید چه باشد خود سمن |
|
|
خارها خندان شده بر گل بجسته برتری |
|
سنگها تابان شده با لعل گوید ما و من |
|