| | | | | | |
|
ای آنک تو را ما ز همه کون گزیده |
|
بگذاشته ما را تو و در خود نگریده |
|
|
تو شرم نداری که تو را آینه ماییم |
|
تو آینه ناقص کژشکل خریده |
|
|
ای بیخبر از خویش که از عکس دل تو |
|
بر عارض جانها گل و گلزار دمیده |
|
|
صد روح غلام تو تو هر دم چو کنیزک |
|
آراسته خود را و به بازار دویده |
|
|
بر چرخ ز شادی جمال تو عروسی است |
|
ای همچو کمان جان تو در غصه خمیده |
|
|
صد خرمن نعمت جهت پیشکش تو |
|
وز بهر یکی دانه در این دام پریده |
|
|
ای آنک شنیدی سخن عشق ببین عشق |
|
کو حالت بشنیده و کو حالت دیده |
|
|
در عشق همان کس که تو را دوش بیاراست |
|
امشب تو به خلوتگه عشق آی جریده |
|
|
چون صبر بود از شه شمس الحق تبریز |
|
ای آب حیات ابد از شاه چشیده |
|