دیوان شمس/ای آنک تو شاه مطربانی
ای آنک تو شاه مطربانی | زان دلبرکش بگو که دانی | |||||
خواهم که دو عشر ای خوش آواز | از مصحف حسن او بخوانی | |||||
در هر حرفیش مستمع را | بگشاید چشمه معانی | |||||
سینش گوید که فاستجیبوا | نونش گوید که لن ترانی | |||||
ای طره او چه پای بندی | وی غمزه او چه بیامانی | |||||
از نرگس او است ای گل سرخ | کان اطلس سرخ میدرانی | |||||
ماندم ز تمام کردن این | باقیش تو بگو بر این نشانی |