دیوان شمس/ای از نظرت مست شده اسم و مسما

by مولوی

	ای از نظرت مست شده اسم و مسما			ای یوسف جان گشته ز لب‌های شکرخا
	ما را چه از آن قصه که گاو آمد و خر رفت			هین وقت لطیفست از آن عربده بازآ
	ای شاه تو شاهی کن و آراسته کن بزم			ای جان ولی نعمت هر وامق و عذرا
	هم دایه جان‌هایی و هم جوی می و شیر			هم جنت فردوسی و هم سدره خضرا
	جز این بنگوییم وگر نیز بگوییم			گویید خسیسان که محالست و علالا
	خواهی که بگویم بده آن جام صبوحی			تا چرخ به رقص آید و صد زهره زهرا
	هر جا ترشی باشد اندر غم دنیی			می‌غرد و می‌برد از آن جای دل ما
	برخیز بخیلانه در خانه فروبند			کان جا که تویی خانه شود گلشن و صحرا
	این مه ز کجا آمد وین روی چه رویست			این نور خداییست تبارک و تعالی
	هم قادر و هم قاهر و هم اول و آخر			اول غم و سودا و به آخر ید بیضا
	هر دل که نلرزیدت و هر چشم که نگریست			یا رب خبرش ده تو از این عیش و تماشا
	تا شید برآرد وی و آید به سر کوی			فریاد برآرد که تمنیت تمنا
	نگذاردش آن عشق که سر نیز بخارد			شاباش زهی سلسله و جذب و تقاضا
	در شهر چو من گول مگر عشق ندیدست			هر لحظه مرا گیرد این عشق ز بالا
	هر داد و گرفتی که ز بالاست لطیفست			گر حاذق جدست وگر عشوه تیبا