| | | | | | |
| |
ای ببرده دل، تو قصد جان مکن |
|
و آنچِ من کردم، تو جانا، آن مکن |
|
| |
بنگر اندر دُرد من گر صاف نیست |
|
دَرد خود مفرستم و درمان مکن |
|
| |
دادِ ایمان داد زلف کافرت |
|
یک سر مویی ز کفر ایمان مکن |
|
| |
عادت خوبان جفا باشد، جفا |
|
هم بر آن عادت بر او احسان مکن |
|
| |
گر چه دل بر مرگ خود بنهاده‌ایم |
|
در جفا آهسته‌تر چندان مکن |
|
| |
عیش ما را مرگ باشد پرده‌دار |
|
پرده‌پوش و مرگ را خندان مکن |
|
| |
ای زلیخا فتنه عشق از تو است |
|
یوسفی را هرزه در زندان مکن |
|
| |
چون سر رندان نداری وقت عیش |
|
وعده‌ها اندر سر رندان مکن |
|
| |
نور چشم عاشقان آخر تویی |
|
عیش‌ها بر کوری ایشان مکن |
|
| |
نقدکی را از یکی مُفلس مبر |
|
از حریصی نقد او در کان مکن |
|
| |
شب رُوان را همچو اِستاره مسوز |
|
راه خود را پر ز رهبانان مکن |
|
| |
شمس تبریزی یکی رویی نمای |
|
تا ابد تو روی با جانان مکن |
|
