دیوان شمس/ای بروییده به ناخواست به مانند گیا
ای بروییده به ناخواست به مانند گیا | چون تو را نیست نمک خواه برو خواه بیا | |||||
هر که را نیست نمک گر چه نماید خدمت | خدمت او به حقیقت همه زرقست و ریا | |||||
برو ای غصه دمی زحمت خود کوته کن | باده عشق بیا زود که جانت بزیا |