| | | | | | |
| |
ای بمرده هر چه جان در پای او |
|
هر چه گوهر غرقه در دریای او |
|
| |
آتش عشقش خدایی می‌کند |
|
ای خدا هیهای او هیهای او |
|
| |
جبرئیل و صد چو او گر سر کشد |
|
از سجود درگهش ای وای او |
|
| |
چون مثالی برنویسد در فراق |
|
خون ببارد از خم طغرای او |
|
| |
هر کی ماند زین قیامت بی‌خبر |
|
تا قیامت وای او ای وای او |
|
| |
هر کی ناگه از چنان مه دور ماند |
|
ای خدایا چون بود شب‌های او |
|
| |
در نظاره عاشقان بودیم دوش |
|
بر شمار ریگ در صحرای او |
|
| |
خیمه در خیمه طناب اندر طناب |
|
پیش شاه عشق و لشکرهای او |
|
| |
خیمه جان را ستون از نور پاک |
|
نور پاک از تابش سیمای او |
|
| |
آب و آتش یک شده ز امروز او |
|
روز و شب محو است در فردای او |
|
| |
عشق شیر و عاشقان اطفال شیر |
|
در میان پنجه صدتای او |
|
| |
طفل شیر از زخم شیر ایمن بود |
|
بر سر پستان شیرافزای او |
|
| |
در کدامین پرده پنهان بود عشق |
|
کس نداند کس نبیند جای او |
|
| |
عشق چون خورشید ناگه سر کند |
|
برشود تا آسمان غوغای او |
|
