دیوان شمس/ای بیتو محال جان فزایی
ای بیتو محال جان فزایی | وی در دل و جان ما کجایی | |||||
گر نیم شبی زنان و گویان | سرمست ز کوی ما درآیی | |||||
جان پیش کشیم و جان چه باشد | آخر نه تو جان جان مایی | |||||
در بام فلک درافتد آتش | گر بر سر بام خود برآیی | |||||
با روی تو کیست قرص خورشید | تا لاف زند ز روشنایی | |||||
هم چشمی و هم چراغ ما را | هم دفع بلا و هم بلایی | |||||
در دیده ناامید هر دم | ای دیده دل چه مینمایی | |||||
ای بلبل مست از فغانت | میآید بوی آشنایی | |||||
مینال که ناله مرهم آمد | بر زخم جراحت جدایی | |||||
تا کشف شود ز ناله تو | چیزی ز حقیقت خدایی |