دیوان شمس/ای خواجه تو عاقلانه می‌باش

by مولوی

	ای خواجه تو عاقلانه می‌باش			چون بی‌خبری ز شور اوباش
	آن چهره که رشک فخر فقرست			با ناخن زشت خویش مخراش
	آن بت به خیال درنگنجد			بت‌ها به خیال خانه متراش
	جمله بت و بت پرست چون اوست			غیر کل و جمله چیست جز لاش
	نی فهم کنند خلق این را			نی دستوری که دم زنم فاش
	این ماش برنج احولانست			ور نی نه برنج هست و نی ماش
	پایان‌ها را کجا شناسند			چون پوشیدست رشک روهاش
	گر می‌دزدی ز زندگان دزد			ای دزد کفن به شب چو نباش
	اما ز قضاست مات من مات			هم حکم قضاست عاش من عاش
	خامش که ز شب خبر ندارد			آن کس که به روز خورد خشخاش