| | | | | | |
|
ای دریغا در این خانه دمی بگشودی |
|
مونس خویش بدیدی دل هر موجودی |
|
|
چشم یعقوب به دیدار پسر شاد شدی |
|
ساقی وصل شراب صمدی پیمودی |
|
|
رو نمودی که منم شاهد تو باک مدار |
|
از زیان هیچ میندیش چو دیدی سودی |
|
|
هیچ کس رشک نبردی که فلان دست ببرد |
|
هر کسی در چمن روح به کام آسودی |
|
|
نیست روزی که سپاه شبش آرد غارت |
|
نیست دینار و درم یا هوس معدودی |
|
|
حاجتت نیست که یاد طرب کهنه کنی |
|
کی بود در خضر خلد غم امرودی |
|
|
صد هزاران گره جمع شده بر دل ما |
|
از نصیب کرمش آب شدی بگشودی |
|
|
صورت حشو خیالات ره ما بستند |
|
تیغ خورشید رخش خفیه شده در خودی |
|
|
طالب جمله وی است و لقبش مطلوبی |
|
عابد جمله وی است و لقبش معبودی |
|
|
خادم و مذن این مسجد تن جان شماست |
|
ساجدی گشته نهان در صفت مسجودی |
|
|
ای ایازت دل و جان شمس حق تبریزی |
|
نیست در هر دو جهان چون تو شه محمودی |
|