| | | | | | |
|
ای دل بیقرار من راست بگو چه گوهری |
|
آتشیی تو آبیی آدمیی تو یا پری |
|
|
از چه طرف رسیدهای وز چه غذا چریدهای |
|
سوی فنا چه دیدهای سوی فنا چه میپری |
|
|
بیخ مرا چه میکنی قصد فنا چه میکنی |
|
راه خرد چه میزنی پرده خود چه میدری |
|
|
هر حیوان و جانور از عدمند بر حذر |
|
جز تو که رخت خویش را سوی عدم همیبری |
|
|
گرم و شتاب میروی مست و خراب میروی |
|
گوش به پند کی نهی عشوه خلق کی خوری |
|
|
از سر کوه این جهان سیل تویی روان روان |
|
جانب بحر لامکان از دم من روانتری |
|
|
باغ و بهار خیره سر کز چه نسیم میوزی |
|
سوسن و سرو مست تو تا چه گلی چه عبهری |
|
|
بانک دفی که صنج او نیست حریف چنبرش |
|
درنرود به گوش ما چون هذیان کافری |
|
|
موسی عشق تو مرا گفت که لامساس شو |
|
چون نگریزم از همه چون نرمم ز سامری |
|
|
از همه من گریختم گر چه میان مردمم |
|
چون به میان خاک کان نقده زر جعفری |
|
|
گر دو هزار بار زر نعره زند که من زرم |
|
تا نرود ز کان برون نیست کسیش مشتری |
|