| | | | | | |
| |
ای ز هندستان زلفت رهزنان برخاسته |
|
نعره از مردان مرد و از زنان برخاسته |
|
| |
آتش رخسار تو در بیشه جان‌ها زده |
|
دود جان‌ها برشده هفت آسمان برخاسته |
|
| |
جوی‌های شیر و می پنهان روان کرده ز جان |
|
وز معانی ساقیان همچو جان برخاسته |
|
| |
کفر را سرمه کشیده تا بدیده کفر نیز |
|
شاهد دین را میان ممنان برخاسته |
|
| |
تن چو دیوار و پس دیوار افتاده دلی |
|
در بیان حال آن دل این زبان برخاسته |
|
| |
رو خرابی‌ها نگر در خانه هستی ز عشق |
|
سقف خانه درشکسته آستان برخاسته |
|
| |
گر چه گوید فارغم از عاشقان لیکن از او |
|
بر سر هر عاشقی صد مهربان برخاسته |
|
| |
شمس تبریزی چو کان عشق باقی را نمود |
|
خون دل یاقوت وار از عکس آن برخاسته |
|
