دیوان شمس/ای ساقی باده معانی
| ای ساقی باده معانی | درده تو شراب ارغوانی | |||||
| زان باده پیر تلخ پاسخ | بفزای حلاوت جوانی | |||||
| در بزم سرای شاه جانان | نظاره شاهدان جانی | |||||
| جان‌ها بینی چو روز روشن | از لذت عشرت شبانی | |||||
| بینی که جهان به حیرت آید | در حلقه خلق آن جهانی | |||||
| مه را ز فلک فروفرستد | در مجلسشان به ارمغانی | |||||
| و آن زهره نوای خوش برآورد | کو مطرب کیست آسمانی | |||||
| این‌ها به همند و ما به خلوت | با دلبر خوب پرمعانی | |||||
| رخ بر رخ ما نهاد آن شه | و آن باقی را تو خود بدانی | |||||
| آن شاه کیست شمس تبریز | آن خسرو ملک بی‌نشانی | |||||