| | | | | | |
|
ای شاه تو ترکی عجمی وار چرایی |
|
تو جان و جهانی تو و بیمار چرایی |
|
|
گلزار چو رنگ از صدقات تو ببردند |
|
گلزار بده زان رخ و پرخار چرایی |
|
|
الحق تو نگفتی و دم باده او گفت |
|
ای خواجه منصور تو بر دار چرایی |
|
|
در غار فتم چون دل و دلدار حریفند |
|
دلدار چو شد ای دل در غار چرایی |
|
|
آن شاه نشد لیک پی چشم بد این گو |
|
گر شاه بشد مخزن اسرار چرایی |
|
|
گر بیخ دلت نیست در آن آب حیاتش |
|
ای باغ چنین تازه و پربار چرایی |
|
|
گر راه نبردهست دلت جانب گلزار |
|
خوش بو و شکرخنده و دلدار چرایی |
|
|
گر دیو زند طعنه که خود نیست سلیمان |
|
ای دیو اگر نیست تو در کار چرایی |
|
|
بر چشمه دل گر نه پری خانه حسن است |
|
ای جان سراسیمه پری دار چرایی |
|
|
ای مریم جان گر تو نهای حامل عیسی |
|
زان زلف چلیپا پی زنار چرایی |
|
|
گر از می شمس الحق تبریز نه مستی |
|
پس معتکف خانه خمار چرایی |
|