| | | | | | |
| |
ای شه جاودانی وی مه آسمانی |
|
چشمه زندگانی گلشن لامکانی |
|
| |
تا زلال تو دیدم قصه جان شنیدم |
|
همچو جان ناپدیدم در تک بی‌نشانی |
|
| |
عاشق مشک خوش بو می‌کند صید آهو |
|
می‌رود مست هر سو یا تواش می‌دوانی |
|
| |
ای شکر بنده تو زان شکرخنده تو |
|
ای جهان زنده از تو غرقه زندگانی |
|
| |
روز شد های مستان بشنوید از گلستان |
|
می‌کند مرغ دستان شیوه دلستانی |
|
| |
شیوه یاسمین کن سر بجنبان چنین کن |
|
خانه پرانگبین کن چون شکر می‌فشانی |
|
| |
نرگست مست گشته جنیی یا فرشته |
|
با شکر درسرشته غنچه گلستانی |
|
| |
با چنین ساقی حق با خودی کفر مطلق |
|
می‌زند جان معلق با می رایگانی |
|
| |
روز و شب ای برادر مست و بی‌خویش خوشتر |
|
مست الله اکبر کش نبوده است ثانی |
|
| |
نام او جان جان‌ها یاد او لعل کان‌ها |
|
عشق او در روان‌ها هم امان هم امانی |
|
| |
چون برم نام او را دررسد بخت خضرا |
|
اسم شد پس مسما بی‌دوی بی‌توانی |
|
| |
چند مستند پنهان اندر این سبز میدان |
|
می‌روم سوی ایشان با تو گفتم تو دانی |
|
| |
جان ویسند و رامین سخت شیرین شیرین |
|
مفخر آل یاسین وز خدا ارمغانی |
|
| |
تو اگر می‌شتابی سوی مرغان آبی |
|
آب حیوان بیابی قلزم شادمانی |
|
| |
چرب و شیرین بخوردی عیش و عشرت بکردی |
|
سوی عشق آی یک شب هم ببین میزبانی |
|
| |
ما هم از بامدادان بیخود و مست و شادان |
|
ای شه بامرادان مستمان می‌کشانی |
|
| |
با ظریفان و خوبان تا به شب پای کوبان |
|
وز می پیر رهبان هر دمی دوستگانی |
|
| |
این قدح می شتابد تا شما را بیابد |
|
در دل و جان بتابد از ره بی‌دهانی |
|
| |
ای که داری تو فهمی قبض کن قبض اعمی |
|
غیر این نیست چیزی تو مباش امتحانی |
|
| |
غیر این نیست راهی غیر این نیست شاهی |
|
غیر این نیست ماهی غیر این جمله فانی |
|
| |
نی خمش کن خمش کن رو به قاصد ترش کن |
|
ترک اصحاب هش کن باده خور در نهانی |
|
