| | | | | | |
|
ای طبل رحیل از طرف چرخ شنیده |
|
وی رخت از این جای بدان جای کشیده |
|
|
ای نرگس چشم و رخ چون لاله کجایی |
|
از گور تو آن نرگس و آن لاله دمیده |
|
|
اندر لحد بیدر و بیبام مقیمی |
|
ای بر در و بر بام به صد ناز دویده |
|
|
کو شیوه ابروی تو کو غمزه چشمت |
|
ای چشم بد مرگ بدان هر دو رسیده |
|
|
ای دست تو بوسه گه لبهای عزیزان |
|
در دست فنا مانده تو با دست بریده |
|
|
اینها همه سهل است اگر مرغ ضمیرت |
|
بر چرخ پریده بود و دام دریده |
|
|
صورت چه کم آید چه برد جان به سلامت |
|
موزه چه کم آید چو بود پای رهیده |
|
|
صد شکر کند جان چو رهد از تن و صورت |
|
ای بیخبر از چاشنی جان جریده |
|
|
کو لذت آب و گل و کو آب حیاتی |
|
کو قبه گردونی و کو بام خمیده |
|
|
یا رب چه طلسم است کز آن خلد نفوریم |
|
ما در تک این دوزخ امشاج خزیده |
|
|
محسود فلک بوده و مسجود ملایک |
|
وز همت ناپاک ز ما دیو رمیده |
|
|
باغ آی و ز باران سخن نرگس و گل چین |
|
نرگس ندهد قطره ای از بام چکیده |
|
|
بربند دهان از سخن و باده لب نوش |
|
تا قصه کند چشم خمار از ره دیده |
|