دیوان شمس/ای عارف خوش کلام برگو
| ای عارف خوش کلام برگو | ای فخر همه کرام برگو | |||||
| هر ممتحنی ز دست رفته | بر دست گرفت جام برگو | |||||
| قایم شو و مات کن خرد را | وز باده باقوام برگو | |||||
| تا روح شویم جمله می ده | تا خواجه شود غلام برگو | |||||
| قانع نشوم به نور روزن | بشکاف حجاب بام برگو | |||||
| بپذیر مدام خوش ز ساقی | چون مست شدی مدام برگو | |||||
| آن جام چو زر پخته بستان | زان سوختگان خام برگو | |||||
| مبدل شد و خوش حطام دنیا | چون رستی از این حطام برگو | |||||
| لب بستم ای بت شکرلب | بی‌واسطه و پیام برگو | |||||