| | | | | | |
| |
ای مرغ آسمانی آمد گه پریدن |
|
وی آهوی معانی آمد گه چریدن |
|
| |
ای عاشق جریده بر عاشقان گزیده |
|
بگذر ز آفریده بنگر در آفریدن |
|
| |
آمد تو را فتوحی روحی چگونه روحی |
|
کو چون خیال داند در دیده‌ها دویدن |
|
| |
این دم حکم بیاید تعلیم نو نماید |
|
بی‌گوش سر شنیدن بی‌دیده ماه دیدن |
|
| |
داند سبل ببردن هم مرده زنده کردن |
|
هم تخت و بخت دادن هم بنده پروریدن |
|
| |
آن یوسف معانی و آن گنج رایگانی |
|
خود را اگر فروشد دانی عجب خریدن |
|
| |
کو مشتری واقف در دو دم مخالف |
|
در پرده ساز کردن در پرده‌ها دویدن |
|
| |
ای عاشق موفق وی صادق مصدق |
|
می‌بایدت چو گردون بر قطب خود تنیدن |
|
| |
در بیخودی تو خود را می‌جوی تا بیابی |
|
زیرا فراق صعب است خاصه ز حق بریدن |
|
| |
لب را ز شیر شیطان می‌کوش تا بشویی |
|
چون شسته شد توانی پستان دل مکیدن |
|
| |
ای عشق آن جهانی ما را همی‌کشانی |
|
احسنت ای کشنده شاباش ای کشیدن |
|
| |
هم آفتاب داند از شرق رو نمودن |
|
ار نی به مرکز او نتوان به تک رسیدن |
|
| |
خامش که شرح دل را گر راه گفت بودی |
|
در کوه درفتادی چون بحر برطپیدن |
|
| |
تبریز شمس دین را هم ناگهان ببینی |
|
وآنگه از او بیابی صبح ابد دمیدن |
|
