| | | | | | |
|
ای نهاده بر سر زانو تو سر |
|
وز درون جان جمله باخبر |
|
|
پیش چشمت سرکش روپوش نیست |
|
آفرینها بر صفای آن بصر |
|
|
بحر خونست ای صنم آن چشم نیست |
|
الحذر ای دل ز زخم آن نظر |
|
|
در مژه او گر چه دل را مژدههاست |
|
الحذر ای عاشقان از وی حذر |
|
|
او به زیر کاه آب خفتهست |
|
پا منه گستاخ ور نی رفت سر |
|
|
خفته شکلی اصل هر بیدادیی |
|
تا ز خوابش تو نخسپی ای پسر |
|
|
پاره خواهم کرد من جامه ز تو |
|
ای برادر پارهای زین گرمتر |
|
|
سرکه آشامی و گویی شهد کو |
|
دست تو در زهر و گویی کو شکر |
|
|
روح را عمریست صابون میزنی |
|
یا تو را خود جان نبودست ای مگر |
|
|
تا به کی صیقل زنی آیینه را |
|
شرم بادت آخر از آیینه گر |
|
|
سوی بحر شمس تبریزی گریز |
|
تا برآرد ز آینه جانت گهر |
|