| | | | | | |
| |
ای کرده رو چو سرکه چه گردد ار بخندی |
|
والله ز سرکه رویی تو هیچ برنبندی |
|
| |
تلخی ستان شکر ده سیلی بنوش و سر ده |
|
خندان بمیر چون گل گر ز آنک ارجمندی |
|
| |
چون مو شده‌ست آن مه در خنده است و قهقه |
|
چت کم شود که گه گه از خوی ماه رندی |
|
| |
بشکفته است شوره تو غوره‌ای و غوره |
|
آخر تو جان نداری تا چند مستمندی |
|
| |
با کان غم نشینی شادی چگونه بینی |
|
از موش و موش خانه کی یافت کس بلندی |
|
| |
بالای چرخ نیلی یابند جبرئیلی |
|
وز خاک پای پاکان یابند بی‌گزندی |
|
| |
زان رنگ روی و سیما اسرار توست پیدا |
|
کاندر کدام کویی چه یار می‌پسندی |
|
| |
چون چشم می‌گشاید در چشم می‌نماید |
|
گر ز آنک ریش گاوی ور شیر هوشمندی |
|
| |
قارون مثال دلوی در قعر چه فروشد |
|
عیسی به بام گردون بنمود خوش کمندی |
|
| |
گر دلو سر برآرد جز آب چه ندارد |
|
پاره شود بپوسد در ظلمت و نژندی |
|
| |
ای لولیان لالا بالا پریده بالا |
|
وارسته زین هیولا فارغ ز چون و چندی |
|
