| | | | | | |
|
ای یار قمرسیما ای مطرب شکرخا |
|
آواز تو جان افزا تا روز مشین از پا |
|
|
سودی همگی سودی بر جمله برافزودی |
|
تا بود چنین بودی تا روز مشین از پا |
|
|
صد شهر خبر رفته کای مردم آشفته |
|
بیدار شد آن خفته تا روز مشین از پا |
|
|
بیدار شد آن فتنه کو چون بزند طعنه |
|
در کوه کند رخنه تا روز مشین از پا |
|
|
در خانه چنین جمعی در جمع چنین شمعی |
|
دارم ز تو من طمعی تا روز مشین از پا |
|
|
میر آمد میر آمد وان بدر منیر آمد |
|
وان شکر و شیر آمد تا روز مشین از پا |
|
|
ای بانگ و نوایت تر وز باد صبا خوشتر |
|
ما را تو بری از سر تا روز مشین از پا |
|
|
مجلس به تو فرخنده عشرت ز دمت زنده |
|
چون شمع فروزنده تا روز مشین از پا |
|
|
این چرخ و زمین خیمه کس دید چنین خیمه |
|
ای استن این خیمه تا روز مشین از پا |
|
|
این قوم پرند از تو باکر و فرند از تو |
|
زیر و زبرند از تو تا روز مشین از پا |
|
|
در بحر چو کشتیبان آن پیل همیجنبان |
|
تا منزل آباقان تا روز مشین از پا |
|
|
ای خوش نفس نایی بس نادره برنایی |
|
چون با همه برنایی تا روز مشین از پا |
|
|
دف از کف دست آید نی از دم مست آید |
|
با نی همه پست آید تا روز مشین از پا |
|
|
چون جان خمشیم اما کی خسبد جان جانا |
|
تو باش زبان ما تا روز مشین از پا |
|