| | | | | | |
|
ای یار مقامردل پیش آ و دمی کم زن |
|
زخمی که زنی بر ما مردانه و محکم زن |
|
|
گر تخت نهی ما را بر سینه دریا نه |
|
ور دار زنی ما را بر گنبد اعظم زن |
|
|
ازواج موافق را شربت ده و دم دم ده |
|
امشاج منافق را درهم زن و برهم زن |
|
|
اکسیر لدنی را بر خاطر جامد نه |
|
مخمور یتیمی را بر جام محرم زن |
|
|
در دیده عالم نه عدلی نو و عقلی نو |
|
وان آهوی یاهو را بر کلب معلم زن |
|
|
اندر گل بسرشته یک نفخ دگر دردم |
|
وان سنبل ناکشته بر طینت آدم زن |
|
|
گر صادق صدیقی در غار سعادت رو |
|
چون مرد مسلمانی بر ملک مسلم زن |
|
|
جان خواستهای ای جان اینک من و اینک جان |
|
جانی که تو را نبود بر قعر جهنم زن |
|
|
خواهی که به هر ساعت عیسی نوی زاید |
|
زان گلشن خود بادی بر چادر مریم زن |
|
|
گر دار فنا خواهی تا دار بقا گردد |
|
آن آتش عمرانی در خرمن ماتم زن |
|
|
خواهی تو دو عالم را همکاسه و هم یاسه |
|
آن کحل اناالله را در عین دو عالم زن |
|
|
من بس کنم اما تو ای مطرب روشن دل |
|
از زیر چو سیر آیی بر زمزمه بم زن |
|
|
تو دشمن غمهایی خاموش نمیشایی |
|
هر لحظه یکی سنگی بر مغز سر غم زن |
|