| | | | | | |
|
باده ده آن یار قدح باره را |
|
یار ترش روی شکرپاره را |
|
|
منگر آن سوی بدین سو گشا |
|
غمزه غمازه خون خواره را |
|
|
دست تو میمالد بیچاره وار |
|
نه به کفش چاره بیچاره را |
|
|
خیره و سرگشته و بیکار کن |
|
این خرد پیر همه کاره را |
|
|
ای کرمت شاه هزاران کرم |
|
چشمه فرستی جگر خاره را |
|
|
طفل دوروزه چو ز تو بو برد |
|
میکشد او سوی تو گهواره را |
|
|
ترک کند دایه و صد شیر را |
|
ای بدل روغن کنجاره را |
|
|
خوب کلیدی در بربسته را |
|
خوب کمندی دل آواره را |
|
|
کار تو این باشد ای آفتاب |
|
نور فرستی مه و استاره را |
|
|
منتظرش باش و چو مه نور گیر |
|
ترک کن این گنگل و نظاره را |
|
|
رحمت تو مهره دهد مار را |
|
خانه دهد عقرب جراره را |
|
|
یاد دهد کار فراموش را |
|
باد دهد خاطر سیاره را |
|
|
هر بت سنگین ز دمش زنده شد |
|
تا چه دمست آن بت سحاره را |
|
|
خامش کن گفت از این عالم است |
|
ترک کن این عالم غداره را |
|