| | | | | | |
|
بازآمدم خرامان تا پیش تو بمیرم |
|
ای بارها خریده از غصه و زحیرم |
|
|
من چون زمین خشکم لطف تو ابر و مشکم |
|
جز رعد تو نخواهم جز جعد تو نگیرم |
|
|
خوشتر اسیری تو صد بار از امیری |
|
خاصه دمی که گویی ای خسته دل اسیرم |
|
|
خاکی به تو رسیده به از زری رمیده |
|
خاصه دمی که گویی ای بینوا فقیرم |
|
|
از ماجرا گذر کن گو عقل ماجرا را |
|
چنگ است ورد و ذکرم بادهست شیخ و پیرم |
|
|
ای جان جان مستان ای گنج تنگدستان |
|
در جنت جمالت من غرق شهد و شیرم |
|
|
من رستخیز دیدم وز خویش نابدیدم |
|
گر چون کمان خمیدم پرنده همچو تیرم |
|
|
خاکی بدم ز بادت بالا گرفت خاکم |
|
بیتو کجا روم من ای از تو ناگزیرم |
|
|
ای نور دیده و دین گفتی به عقل بنشین |
|
ای پردهها دریده کی می هلی ستیزم |
|
|
من بنده الستم آن تو بوده استم |
|
آن خیره کش فراقت می راند خیر خیرم |
|
|
کی خندد این درختم بینوبهار رویت |
|
کی دررسد فطیرم تا نسرشی خمیرم |
|
|
تا خوان تو بدیدم آزاد از ثریدم |
|
تا خویش تو بدیدم از خویش خود نفیرم |
|
|
از من گذر چو کردی از عقل و جان گذشتم |
|
در من اثر چو کردی بر گنبد اثیرم |
|
|
در قعدهام سلامی ای جان گزین من کن |
|
تا بیسلام نبود این قعده اخیرم |
|
|
من کف چرا نکوبم چون در کف است خوبم |
|
من پا چرا نکوبم چون بم شدهست زیرم |
|
|
تبریز شمس دین را از ما رسان تو خدمت |
|
خدمت به مشرقی به کز روش مستنیرم |
|