| | | | | | |
|
بازرهان خلق را از سر و از سرکشی |
|
ای که درون دلی چند ز دل درکشی |
|
|
ای دل دل جان جان آمد هنگام آن |
|
زنده کنی مرده را جانب محشر کشی |
|
|
پیرهن یوسفی هدیه فرستی به ما |
|
تا بدرد آفتاب پیرهن زرکشی |
|
|
نیزه کشی بردری تو کمر کوه را |
|
چونک ز دریای غیب آیی و لشکر کشی |
|
|
خاک در فقر را سرمه کش دل کنی |
|
چارق درویش را بر سر سنجر کشی |
|
|
سینه تاریک را گلشن جنت کنی |
|
تشنه دلان را سوار جانب کوثر کشی |
|
|
در شکم ماهیی حجره یونس کنی |
|
یوسف صدیق را از بن چه برکشی |
|
|
نفس شکم خواره را روزه مریم دهی |
|
تا سوی بهرام عشق مرکب لاغر کشی |
|
|
از غزل و شعر و بیت توبه دهی طبع را |
|
تا دل و جان را به غیب بیدم و دفتر کشی |
|
|
سنبله آتشین رسته کنی بر فلک |
|
زهره مه روی را گوشه چادر کشی |
|
|
مفخر تبریزیان شمس حق ای وای من |
|
گر تو مرا سوی خویش یک دم کمتر کشی |
|