| | | | | | |
|
با روی تو ز سبزه و گلزار فارغیم |
|
با چشم تو ز باده و خمار فارغیم |
|
|
خانه گرو نهاده و در کوی تو مقیم |
|
دکان خراب کرده و از کار فارغیم |
|
|
رختی که داشتیم به یغما ببرد عشق |
|
از سود و از زیان و ز بازار فارغیم |
|
|
دعوی عشق وانگه ناموس و نام و ننگ |
|
ما ننگ را خریده و از عار فارغیم |
|
|
غم را چه زهره باشد تا نام ما برد |
|
دستی بزن که از غم و غمخواره فارغیم |
|
|
ای روترش که کاله گران است چون خرم |
|
بگذر مخر که ما ز خریدار فارغیم |
|
|
ما را مسلم آمد شادی و خوشدلی |
|
کز باد و بود اندک و بسیار فارغیم |
|
|
بررفت و برگذشت سر ما ز آسمان |
|
کز ذوق عشق از سر و دستار فارغیم |
|
|
ما لاف می زنیم و تو انکار می کنی |
|
ز اقرار هر دو عالم و ز انکار فارغیم |
|
|
مشتی سگان نگر که به هم درفتادهاند |
|
ما سگ نزادهایم و ز مردار فارغیم |
|
|
اسرار تو خدای همیداند و بس است |
|
ما از دغا و حیلت و مکار فارغیم |
|
|
درسی که عشق داد فراموش کی شود |
|
از بحث و از جدال و ز تکرار فارغیم |
|
|
پنهان تو هر چه کاری پیدا بروید آن |
|
هر تخم را که خواهی می کار فارغیم |
|
|
آهن ربای جذب رفیقان کشید حرف |
|
ور نی در این طریق ز گفتار فارغیم |
|
|
با نور روی مفخر تبریز شمس دین |
|
از شمس چرخ گنبد دوار فارغیم |
|