| | | | | | |
|
با من ای عشق امتحانها میکنی |
|
واقفی بر عجزم اما میکنی |
|
|
ترجمان سر دشمن میشوی |
|
ظن کژ را در دلش جا میکنی |
|
|
هم تو اندر بیشه آتش میزنی |
|
هم شکایت را تو پیدا میکنی |
|
|
تا گمان آید که بر تو ظلم رفت |
|
چون ضعیفان شور و شکوی میکنی |
|
|
آفتابی ظلم بر تو کی کند |
|
هر چه میخواهی ز بالامی کنی |
|
|
میکنی ما را حسود همدگر |
|
جنگ ما را خوش تماشا میکنی |
|
|
عارفان را نقد شربت میدهی |
|
زاهدان را مست فردا میکنی |
|
|
مرغ مرگ اندیش را غم میدهی |
|
بلبلان را مست و گویا میکنی |
|
|
زاغ را مشتاق سرگین میکنی |
|
طوطی خود را شکرخا میکنی |
|
|
آن یکی را میکشی در کان و کوه |
|
وین دگر را رو به دریا میکنی |
|
|
از ره محنت به دولت میکشی |
|
یا جزای زلت ما میکنی |
|
|
اندر این دریا همه سود است و داد |
|
جمله احسان و مواسا میکنی |
|
|
این سر نکته است پایانش تو گوی |
|
گر چه ما را بیسر و پا میکنی |
|