| | | | | | |
|
با وی از ایمان و کفر باخبری کافریست |
|
آنک از او آگهست از همه عالم بریست |
|
|
آه که چه بیبهرهاند باخبران زانک هست |
|
چهره او آفتاب طره او عنبریست |
|
|
آه از آن موسیی کانک بدیدش دمی |
|
گشته رمیده ز خلق بر مثل سامریست |
|
|
بر عدد ریگ هست در هوسش کوه طور |
|
بر عدد اختران ماه ورا مشتریست |
|
|
چشم خلایق از او بسته شد از چشم بند |
|
زانک مسلم شده چشم ورا ساحریست |
|
|
اوست یکی کیمیا کز تبش فعل او |
|
زرگر عشق ورا بر رخ من زرگریست |
|
|
پای در آتش بنه همچو خلیل ای پسر |
|
کتش از لطف او روضه نیلوفریست |
|
|
چون رخ گلزار او هست چراگاه روح |
|
روح از آن لاله زار آه که چون پروریست |
|
|
مفخر جان شمس دین عقل به تبریز یافت |
|
آن گهری را که بحر در نظرش سرسریست |
|