| | | | | | |
|
ببرد خواب مرا عشق و عشق خواب برد |
|
که عشق جان و خرد را به نیم جو نخرد |
|
|
که عشق شیر سیاهست تشنه و خون خوار |
|
به غیر خون دل عاشقان همینچرد |
|
|
به مهر بر تو بچفسد به سوی دام آرد |
|
چو درفتادی از آن پس ز دور مینگرد |
|
|
امیر دست درازست و شحنه بیباک |
|
شکنجه میکند و بیگناه میفشرد |
|
|
هر آنک در کفش آید چو ابر میگرید |
|
هر آنک دور شد از وی چو برف میفسرد |
|
|
هزار جام به هر لحظه خرد درشکند |
|
هزار جامه به یک دم بدوزد و بدرد |
|
|
هزار چشم بگریاند و فروخندد |
|
هزار کس بکشد زار زار و یک شمرد |
|
|
به کوه قاف اگر چه که خوش پرد سیمرغ |
|
چو دام عشق ببیند فتد دگر نپرد |
|
|
ز بند او نرهد کس به شید یا به جنون |
|
ز دام او نرهد هیچ عاقلی به خرد |
|
|
مخبطست سخنهای من از او گر نی |
|
نمودمی به تو آن راهها که میسپرد |
|
|
نمودمی به تو کو شیر را چه سان گیرد |
|
نمودمی که چگونه شکار را شکرد |
|