دیوان شمس/ببست خواب مرا جاودانه دلداری
| ببست خواب مرا جاودانه دلداری | به زیر سنگ نهان کرد و در بن غاری | |||||
| به خواب هم نتوان دید خواب چشم مرا | چو مرده‌ای که درافتاد در نمکساری | |||||
| کجاست خواب و کجا چشم و کو قرار دلی | کجا گذارد این فتنه صبر صباری | |||||
| اگر چه کوه بود عقل همچو که بپرد | ببین چه صرصر باهیبتست این باری | |||||