| | | | | | |
|
بتاب ای ماه بر یارم بگو یارا اغا پوسی |
|
بزن ای باد بر زلفش که ای زیبا اغا پوسی |
|
|
گر این جایی گر آن جایی وگر آیی وگر نایی |
|
همه قندی و حلوایی زهی حلوا اغا پوسی |
|
|
ملامت نشنوم هرگز نگردم در طلب عاجز |
|
نباشد عشق بازیچه بیا حقا اغا پوسی |
|
|
اگر در خاک بنهندم تویی دلدار و دلبندم |
|
وگر بر چرخ آرندم از آن بالا اغا پوسی |
|
|
اگر بالای که باشم چو رهبان عشق تو جویم |
|
وگر در قعر دریاام در آن دریا اغا پوسی |
|
|
ز تاب روی تو ماها ز احسانهای تو شاها |
|
شده زندان مرا صحرا در آن صحرا اغا پوسی |
|
|
چو مست دیدن اویم دو دست از شرم واشویم |
|
بگیرم در رهش گویم که ای مولا اغا پوسی |
|
|
دلارام خوش روشن ستیزه میکند با من |
|
بیار ای اشک و بر وی زن بگو ایلا اغا پوسی |
|
|
تو را هر جان همیجوید که تا پای تو را بوسد |
|
ندارد زهره تا گوید بیا این جا اغا پوسی |
|
|
وگر از بنده سیرابی بگیری خشم و دیر آیی |
|
بماند بیکس و تنها تو را تنها اغا پوسی |
|
|
بیا ای باغ و ای گلشن بیا ای سرو و ای سوسن |
|
برای کوری دشمن بگو ما را اغا پوسی |
|
|
بیا پهلوی من بنشین به رسم و عادت پیشین |
|
بجنبان آن لب شیرین که مولانا اغا پوسی |
|
|
منم نادان تویی دانا تو باقی را بگو جانا |
|
به گویایی افیغومی به ناگویا اغا پوسی |
|