| | | | | | |
|
بده ای کف تو را قاعده لطف افزایی |
|
کف دریا چه کند خواجه بجز دریایی |
|
|
چون تو خواهی که شکرخایی غلط اندازی |
|
ز پی خشم رهی ساعد و کف میخایی |
|
|
صنما مغلطه بگذار و مگو تا فردا |
|
چون تویی پای علم نقد که را میپایی |
|
|
ترشم گفتی و پیش شکر بیحد تو |
|
عسل و قند چه دارند بجز سرکایی |
|
|
گر چه من روترشم لیک خم سرکه نیم |
|
ور چه هر جا بروم لیک نیم هرجایی |
|
|
گر تو خوبی و منم آینه روی خوشت |
|
پیش رو دار مرا چونک جهان آرایی |
|
|
نی غلط گفتم سرمست بدم زفت زدم |
|
کی بود آینه را با رخ تو گنجایی |
|
|
نو فسونی است مرا سخت عجب پیشتر آ |
|
تا به گوش تو فروخوانم ای بینایی |
|