| | | | | | |
|
برسید لک لک جان که بهار شد کجایی |
|
بشکفت جمله عالم گل و برگ جان فزایی |
|
|
رخ یوسفان ببینی که ز چاه سر برآرد |
|
همه گلرخان ببینی که کنند خودنمایی |
|
|
ثمرات دل شکسته به درون خاک بسته |
|
بگشاده دیده دیده ز بلای دی رهایی |
|
|
خضر و سمن چو رندان بشکستهاند زندان |
|
گل و لاله شاد و خندان ز سعادت عطایی |
|
|
همه مریمان کامل همه بکر و گشته حامل |
|
بنموده عارفان دل به جناب کبریایی |
|
|
چو شکوفه کرد به بستان ز ره دهن چو مستان |
|
تو نصیب خویش بستان ز زمانه گر ز مایی |
|
|
به مثال گربه هر یک به دهان گرفته کودک |
|
سوی مادران گلشن به نظاره چون نیایی |
|
|
بنگر به مرغ خوش پر چو خطیب فوق منبر |
|
به ثنا و حمد داور بگرفته خوش نوایی |
|