| | | | | | |
|
بزن آن پرده نوشین که من از نوش تو مستم |
|
بده ای حاتم مستان قدح زفت به دستم |
|
|
هله ای سرده مستان به غضب روی مگردان |
|
که من از عربده ناگه قدحی چند شکستم |
|
|
چه کم آید قدح آن را که دهد بیست سبوکش |
|
بشکن شیشه هستی که چو تو نیست پرستم |
|
|
تو مپرسم که کیی تو بده آن ساغر شش سو |
|
چو شدم مست ببینی چه کسستم چه کسستم |
|
|
چو من از باده پرستی شدهام غرقه مستی |
|
دگرم خیره چه جویی که من از جوی تو جستم |
|
|
بده ای خواجه بابا مکن امروز محابا |
|
که رگ غصه بریدم ز غم و غصه برستم |
|
|
چو منم سایه حسنت بکنم آنچ بکردی |
|
چو بخوردی تو بخوردم چو نشستی تو نشستم |
|
|
منم آن مست دهلزن که شدم مست به میدان |
|
دهل خویش چو پرچم به سر نیزه ببستم |
|
|
خمش ار فانی راهی که فنا خامشی آرد |
|
چو رهیدیم ز هستی تو مکن باز به هستم |
|