| | | | | | |
|
بقا اندر بقا باشد طریق کم زنان ای دل |
|
یقین اندر یقین آمد قلندر بیگمان ای دل |
|
|
به هر لحظه ز تدبیری به اقلیمی رود میری |
|
ز جاه و قوت پیری که باشد غیب دان ای دل |
|
|
کجا باشید صاحب دل دو روز اندر یکی منزل |
|
چو او را سیر شد حاصل از آن سوی جهان ای دل |
|
|
چو بگذشتی تو گردون را بدیدی بحر پرخون را |
|
ببین تو ماه بیچون را به شهر لامکان ای دل |
|
|
زبون آن کشش باشد کسی کان ره خوشش باشد |
|
روانش پرچشش باشد زهی جان و روان ای دل |
|
|
دهد نوری طبیعت را دهد دادی شریعت را |
|
چو بسپارد ودیعت را بدان سرحد جان ای دل |
|
|
شنودی شمس تبریزی گمان بردی از او چیزی |
|
یکی سری دل آمیزی تو را آمد عیان ای دل |
|