| | | | | | |
| |
به دغل کی بگزیند دل یارم یاری |
|
کی فریبد شه طرار مرا طراری |
|
| |
کی میان من و آن یار بگنجد مویی |
|
کی در آن گلشن و گلزار بخسپد ماری |
|
| |
عنکبوتی بتند پرده اغیار شود |
|
همچو صدیق و محمد من و او در غاری |
|
| |
گل صدبرگ ز رشک رخ او جامه درید |
|
حال گل چونک چنین است چه باشد خاری |
|
| |
هم بگویم دو سه بیتی که ندانی سر و پاش |
|
لیک بهر دل من ریش بجنبان کری |
|
| |
بس طبیب است که هشیار کند مجنون را |
|
وین طبیبم نهلد در دو جهان هشیاری |
|
| |
آفتاب رخ او را حشم تیغ زنیم |
|
که نخواهیم بجز دیدن او ادراری |
|
| |
ما چو خورشیدپرستیم بر این بام رویم |
|
تا نپوشد رخ خورشید ز ما دیواری |
|
| |
کیست خورشید بگو شمس حق تبریزی |
|
که نگنجد صفتش در صحف گفتاری |
|
