| | | | | | |
| |
به شکرخنده اگر می‌ببرد جان ز کسی |
|
می‌دهد جان خوشی پرطربی پرهوسی |
|
| |
گه سحر حمله برد بر همه چون خورشیدی |
|
گه به شب گشت کند بر دل و جان چون عسسی |
|
| |
گه یکی تنگ شکربار کند بهر نثار |
|
گه شود طوطی جان گر بچشد زان مگسی |
|
| |
گه مدرس شود و درس کند بر سر صدر |
|
تا شود کن فیکون صدر جهان مرتبسی |
|
| |
گه دمد یک نفسی عیسی مریم سازد |
|
تا گواه نفسش باشد عیسی نفسی |
|
| |
گه خسی را بکشد سرمه جان در دیده |
|
گه نماید دو جهان در نظرش همچو خسی |
|
| |
متزمن نظری داری و هرچ آید پیش |
|
هم بر آن چفسد و حمله نبرد پیش و پسی |
|
| |
صالح او آمد و این هر دو جهان یک اشتر |
|
ما همه نعره زنان زنگله همچون جرسی |
|
