| | | | | | |
|
به گرد تو چو نگردم به گرد خود گردم |
|
به گرد غصه و اندوه و بخت بد گردم |
|
|
چو نیم مست من از خواب برجهم به صبوح |
|
به گرد ساقی خود طالب مدد گردم |
|
|
به گرد لقمه معدود خلق گردانند |
|
به گرد خالق و بر نقد بیعدد گردم |
|
|
قوام عالم محدود چون ز بیحدی است |
|
مگیر عیب اگر من برون ز حد گردم |
|
|
کسی که او لحد سینه را چو باغی کرد |
|
روا نداشت که من بسته لحد گردم |
|
|
لحد چه باشد در آسمان نگنجد جان |
|
ز پنج و شش گذرم زود بر احد گردم |
|
|
اگر چه آینه روشنم ز بیم غبار |
|
روا بود که دو سه روز بر نمد گردم |
|
|
اگر گلی بدهام زین بهار باغ شوم |
|
وگر یکی بدهام زین وصال صد گردم |
|
|
میان صورتها این حسد بود ناچار |
|
ولی چو آینه گشتم بر حسد گردم |
|
|
من از طویله این حرف می روم به چرا |
|
ستور بسته نیم از چه بر وتد گردم |
|