| | | | | | |
|
بویی همیآید مرا مانا که باشد یار من |
|
بر یاد من پیمود می آن باوفا خمار من |
|
|
کی یاد من رفت از دلش ای در دل و جان منزلش |
|
هر لحظه معجونی کند بهر دل بیمار من |
|
|
خاصه کنون از جوش او زان جوش بیروپوش او |
|
رحمت چو جیحون می رود در قلزم اسرار من |
|
|
پردهست بر احوال من این گفتی و این قال من |
|
ای ننگ گلزار ضمیر از فکرت چون خار من |
|
|
کو نعرهای یا بانگی اندرخور سودای من |
|
کو آفتابی یا مهی ماننده انوار من |
|
|
این را رها کن قیصری آمد ز روم اندر حبش |
|
تا زنگ را برهم زند در بردن زنگار من |
|
|
نظاره کن کز بام او هر لحظهای پیغام او |
|
از روزن دل می رسد در جان آتشخوار من |
|
|
لاف وصالش چون زنم شرح جمالش چون کنم |
|
کان طوطیان سر می کشند از دام این گفتار من |
|
|
اندرخور گفتار من منگر به سوی یار من |
|
سینای موسی را نگر در سینه افکار من |
|
|
امشب در این گفتارها رمزی از آن اسرارها |
|
در پیش بیداران نهد آن دولت بیدار من |
|
|
آن پیل بیخواب ای عجب چون دید هندستان به شب |
|
لیلی درآمد در طلب در جان مجنون وار من |
|
|
امشب ز سیلاب دلم ویران شود آب و گلم |
|
کمد به میرابی دل سرچشمه انهار من |
|
|
بر گوش من زد غرهای زان مست شد هر ذرهای |
|
بانگ پریدن می رسد زان جعفر طیار من |
|
|
یا رب به غیر این زبان جان را زبانی ده روان |
|
در قطع و وصل وحدتت تا بسکلد زنار من |
|
|
صبر از دل من بردهای مست و خرابم کردهای |
|
کو علم من کو حلم من کو عقل زیرکسار من |
|
|
این را بپوشان ای پسر تا نشنود آن سیمبر |
|
ای هر چه غیر داد او گر جان بود اغیار من |
|
|
ای دلبر بیجفت من ای نامده در گفت من |
|
این گفت را زیبی ببخش از زیور ای ستار من |
|
|
ای طوطی هم خوان ما جز قند بیچونی مخا |
|
نی عین گو و نی عرض نی نقش و نی آثار من |
|
|
از کفر و از ایمان رهد جان و دلم آن سو رود |
|
دوزخ بود گر غیر آن باشد فن و کردار من |
|
|
ای طبلهام پرشکرت من طبل دیگر چون زنم |
|
ای هر شکن از زلف تو صد نافه و عطار من |
|
|
مهمانیم کن ای پسر این پرده می زن تا سحر |
|
این است لوت و پوت من باغ و رز و دینار من |
|
|
خفته دلم بیدار شد مست شبم هشیار شد |
|
برقی بزد بر جان من زان ابر بامدرار من |
|
|
در اولین و آخرین عشقی بننمود این چنین |
|
ابصار عبرت دیده را ای عبره الابصار من |
|
|
بس سنگ و بس گوهر شدم بس ممن و کافر شدم |
|
گه پا شدم گه سر شدم در عودت و تکرار من |
|
|
روزی برون آیم ز خود فارغ شوم از نیک و بد |
|
گویم صفات آن صمد با نطق درانبار من |
|
|
جانم نشد زینها خنک یا ذا السماء و الحبک |
|
ای گلرخ و گلزار من ای روضه و ازهار من |
|
|
امشب چه باشد قرنها ننشاند آن نار و لظی |
|
من آب گشتم از حیا ساکن نشد این نار من |
|
|
هر دم جوانتر می شوم وز خود نهانتر می شوم |
|
همواره آنتر می شوم از دولت هموار من |
|
|
چون جزو جانم کل شوم خار گلم هم گل شوم |
|
گشتم سمعنا قل شوم در دوره دوار من |
|
|
ای کف زنم مختل مشو وی مطربم کاهل مشو |
|
روزی بخواهد عذر تو آن شاه باایثار من |
|
|
روزی شوی سرمست او روزی ببوسی دست او |
|
روزی پریشانی کنی در عشق چون دستار من |
|
|
کردهست امشب یاد او جان مرا فرهاد او |
|
فریاد از این قانون نو کاسکست چنگش تار من |
|
|
مجنون کی باشد پیش او لیلی بود دل ریش او |
|
ناموس لیلییان برد لیلی خوش هنجار من |
|
|
دست پدر گیر ای پسر با او وفا کن تا سحر |
|
کامشب منم اندر شرر زان ابر آتشبار من |
|
|
زان می حرام آمد که جان بیصبر گردد در زمان |
|
نحس زحل ندهد رهش در دید مه دیدار من |
|
|
جان گر همیلرزد از او صد لرزه را می ارزد او |
|
کو دیدههای موج جو در قلزم زخار من |
|
|
من تا قیامت گویمش ای تاجدار پنج و شش |
|
حیرت همیحیران شود در مبعث و انشار من |
|
|
خواهی بگو خواهی مگو صبری ندارم من از او |
|
ای روی او امسال من ای زلف جعدش پار من |
|
|
خلقان ز مرگ اندر حذر پیشش مرا مردن شکر |
|
ای عمر بیاو مرگ من وی فخر بیاو عار من |
|
|
آه از مه مختل شده وز اختر کاهل شده |
|
از عقده من فارغ شده بیدانش فوار من |
|
|
بر قطب گردم ای صنم از اختران خلوت کنم |
|
کو صبح مصبوحان من کو حلقه احرار من |
|
|
پهلو بنه ای ذوالبیان با پهلوان کاهلان |
|
بیزار گشتم زین زبان وز قطعه و اشعار من |
|
|
جز شمس تبریزی مگو جز نصر و پیروزی مگو |
|
جز عشق و دلسوزی مگو جز این مدان اقرار من |
|