| | | | | | |
|
بیار مطرب بر ما کریم باش کریم |
|
به کوی خسته دلانی رحیم باش رحیم |
|
|
دلم چو آتش چون در دمی شود زنده |
|
چو دل مباش مسافر مقیم باش مقیم |
|
|
بیامد آتش و بر راه عاشقان بنشست |
|
که ای مسافر این ره یتیم باش یتیم |
|
|
ندا رسید به آتش که بر همه عشاق |
|
چو شعلههای خلیلی نعیم باش نعیم |
|
|
گلیم از آب چو خواهی که تا برون آری |
|
به زیر پای عزیزان گلیم باش گلیم |
|
|
چو بایدت که تو را بحر دایه وار بود |
|
مثال دانه در رو یتیم باش یتیم |
|
|
درست و راست شد ای دل که در هوا دل را |
|
درست راست نیاید دو نیم باش دو نیم |
|
|
الف مباش ز ابجد که سرکشی دارد |
|
مباش بی دو سر تو چو جیم باش چو جیم |
|