| | | | | | |
|
بیا ای رونق گلزار از این سو |
|
از آن شکر یکی قنطار از این سو |
|
|
یکی بوسه قضاگردان جانت |
|
از آن دو لعل شکربار از این سو |
|
|
از آن روزن فروکن سر چو مهتاب |
|
وزان گلشن یکی گلزار از این سو |
|
|
کباب و می از این سو دود از آن سو |
|
درخت خار از آن سو یار از این سو |
|
|
تعب تن راست لایق راح دل را |
|
منه رنج تن سگسار از این سو |
|
|
سلیمانا سوی بلقیس بگذر |
|
که آمد هدهد طیار از این سو |
|
|
به منقارش یکی پرنور نامه |
|
نموده صد هزار اسرار از این سو |
|
|
مخور تنها که تنها خوش نباشد |
|
یکی ساغر از آن خمار از این سو |
|
|
بدن تنهاخور آمد روح مثر |
|
که جان هدیه کند ایثار از این سو |
|
|
سقاهم میدهد ساغر پیاپی |
|
به تو ای ساقی ابرار از این سو |
|
|
به هر دو دست گیرش تا نریزی |
|
قدح پر است هین هشدار از این سو |
|
|
بیا که خرقهها جمله گرو شد |
|
ز تو ای شاه خوش دستار از این سو |
|
|
برهنه شو ز حرف و بحر در رو |
|
چو بانگ بحر دان گفتار از این سو |
|